Αρκετά από αυτά εδώ είναι από μαθητές του «Ο Θεράπων Γονέας»:

Και άλλοι γονείς-μαθητές:

“Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ξεπεράσεις κάποιες ιώσεις χωρίς να καταφύγεις σε αντιβίωση ή κορτιζόνη. Η Δρ. Κέμπερ με βοήθησε να το δω αυτό. Χάρις στις συμβουλές της, τα φάρμακα μένουν κλειδωμένα στα ντουλάπια για πολύ καιρό. Επιπλέον, εγώ είμαι πλέον πιο ψύχραιμη και αντιμετωπίζω κάποιες καταστάσεις πιο αποτελεσματικά, χωρίς πανικό και κυρίως χωρίς περιττές φαρμακευτικές ουσίες, μόνο με βότανα και σωστή διατροφή.”

— Πέγκυ Βαζαίου, μαμά της Βασιλικής και της Στέλλας

Και ένα 4σέλιδο γράμμα που έγραψε η Χριστίνα, της οποίας ο γιος είχε ταλαιπωρηθεί πάρα μα πάρα πολύ: (το κείμενο είναι απλά το περιεχόμενο του γράμματος)

“Πάντα είχα το δίλημμα για το αν έπρεπε να ακολουθήσω την κλασσική ιατρική ή να εμπιστευτώ εναλλακτικές μεθόδους για τα παιδιά μου, ειδικά όταν έβλεπα ότι η κλασσική ιατρική δεν βελτίωνε το πρόβλημα παρόλο που φόρτωνα τα παιδιά με φάρμακα! Κάποια στιγμή λοιπόν αποφάσισα να ακολουθήσω μια γραμμή ανάμεσα στην κλασσική ιατρική (όπου αυτή χρειαζόταν) και στις εναλλακτικές μεθόδους. Από τότε άλλαξε ο τρόπος που αντιμετώπιζα τις ασθένειες των παιδιών. 

Ο γιος μου αντιμετώπιζε από τους πρώτους μήνες της ζωή του επεισόδια λαρυγγίτιδας. Τα επεισόδια αυτά αρχικά αντιμετωπίζονταν με κορτιζόνη αλλά όσο το παιδί μεγάλωνε χειροτέρευαν και γίνονταν απειλητικά για τη ζωή του, αφού τον έπιανε έντονη δύσπνοια. Τουλάχιστον μια φορά το μήνα τρέχαμε πανικόβλητοι στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων με εντονότατη δύσπνοια, που πλέον δεν αντιμετωπιζόταν στο σπίτι με την κορτιζόνη την οποία ο οργανισμός του είχε πλέον συνηθίσει, αλλά χρειαζόταν αδρεναλίνη. Κάθε χρόνο είχαμε πολλές μέρες νοσηλείας. Αυτό είχε επηρεάσει την ψυχολογία του παιδιού και είχε αναστατώσει όλη την οικογένεια. Είχαμε επισκεφτεί όλες τις σχετικές ειδικότητες των ιατρών και είχαμε γίνει οι καλύτεροι πελάτες του φαρμακείου, αφού κάθε μήνα αγοράζαμε χωρίς υπερβολή μια σακούλα εισπνεόμενα και κορτιζόνη.

Το παιδί ζούσε στη γυάλα, αφού από τον Σεπτέμβριο έως τον Μάιο δεν μπορούσε να συμμετάσχει σε καμία δραστηριότητα. Στους εσωτερικούς χώρους θα ήταν ο πρώτος που θα κολλούσε κάποια ίωση και στους εξωτερικούς χώρους αρρώσταινε λόγω της ευαισθησίας του στο κρύο και στον αέρα.

Στα πέντε του χρόνια μια λαρυγγίτιδα που κόντεψε να του στοιχίσει τη ζωή μας έκανε να αναζητήσουμε άλλες μεθόδους θεραπείας. Μετά από δίμηνη νοσηλεία, αρχικά στην ΜΕΘ με όση ταλαιπωρία και αγωνία συνεπάγεται όλο αυτό, πήραμε εξιτήριο με μόνη οδηγία το πως θα χορηγούμε την αδρεναλίνη στο σπίτι και για παρηγοριά τα αποτελέσματα των στατιστικών. Το παιδί θα θεραπευόταν περίπου στα 12 χρόνια του, αφού είχε πάρει άπειρα εισπνεόμενα. Αυτό φυσικά εμάς δεν μας καθησύχαζε γιατί ενώ ήδη έπαιρνε μια σακούλα εισπνεόμενα, είδαμε το παιδί μας να χάνει τις αισθήσεις του και να καταλήγει στη ΜΕΘ από την έντονη δύσπνοια. Αυτή η εικόνα δεν έφευγε από το μυαλό μας και φυσικά τρέμαμε στην ιδέα του αν θα τα κατάφερνε στην επόμενη λαρυγγίτιδα. Ήταν μόνο πέντε χρονών και δεν ξέραμε αν θα φτάναμε στα πολυπόθητα 12 χρόνια του! Ήταν πραγματικά ένας εφιάλτης για εμάς, είχαμε χάσει τον ύπνο μας στο φόβο της λαρυγγίτιδας. Όμως και το παιδί ήταν πολύ φοβισμένο αφού είχε ζήσει την αίσθηση της ασφυξίας.

Τότε ήταν που μπήκε στην ζωή μας η Σουζάνα. Ο ρόλος της ήταν διπλός. Εκτός από τις πολύτιμες ιατρικές συμβουλές της, μας στήριξε και ψυχολογικά βοηθώντας μας να σταθούμε στα πόδια μας και να αντιμετωπίσουμε με την απαραίτητη ψυχραιμία τις κρίσεις λαρυγγίτιδας, οι οποίες με τον καιρό μειώνονταν και σε αριθμό αλλά και σε ένταση.

Το παιδί ακολούθησε ένα πρόγραμμα σωστής αλλά και υγιεινής διατροφής, έκανε βελονισμούς, ομοιοπαθητική, βοτανοθεραπεία και κάθε φορά οι συμβουλές τις Σουζάνας μας εξέπλητταν ευχάριστα με τα αποτελέσματά τους! Εκπληκτικά ήταν τα αποτελέσματα με τις βεντούζες!!! Τις βεντούζες που έριχναν κάποτε οι μαμάδες και οι γιαγιάδες μας και εμείς οι νέες γενιές τις θεωρούσαμε ξεπερασμένες. Πραγματικά σε έντονο βήχα και φλέγματα, που λίγο πολύ όλα τα παιδιά παρουσιάζουν, αξίζει τον κόπο να τις δοκιμάσετε.

Αν και όπως αρχικά είπα ήμουν δύσπιστη σ’ αυτού του είδους τις θεραπείες, δεν δίστασα ποτέ να ακολουθήσω τα όσα μου έλεγε η Σουζάνα, αφού έβλεπα ότι όπου πραγματικά χρειαζόταν δεν απέκλειε και την κλασσική ιατρική. Με τις πολύτιμες συμβουλές της μας έμαθε να αντιμετωπίζουμε το κάθε πρόβλημα με τρόπους απλούς, ακίνδυνους και αποτελεσματικούς. Γίναμε και εμείς μικροί γιατροί για τα παιδιά μας, αφού μάθαμε να αναγνωρίζουμε το κάθε σύμπτωμα και να το προλαβαίνουμε πριν αυτό χειροτερέψει. Αλλά και όταν τα συμπτώματα χειροτέρευαν μάθαμε να αναγνωρίζουμε αν έπρεπε να ανησυχήσουμε ή όχι. Στην ουσία μας έμαθε να παρατηρούμε τα συμπτώματα αλλά και τον τρόπο που αντιδρούν κάθε φορά τα παιδιά μας.

Σ’ ευχαριστούμε πολύ Σουζάνα που πάντα είσαι πρόθυμη να μας βοηθήσεις με τις πολύτιμες γνώσεις σου!"

Με αγάπη και εκτίμηση Χριστίνα”